terug thuis…

De ziel reist te paard, zo klinkt het bekende gezegde. Het duurt dan ook even om helemaal thuis te komen na zes weken traag reizen. Al hebben we de verplaatsingen niet te paard gedaan, maar vooral met de trein en de bus, en af en toe ook meegereden met bereidwillige chauffeurs.

Ik kan het iedereen aanraden, eens wat tijd nemen om rond te trekken, niet als toerist maar als reiziger. Verwonderd zijn over verborgen stukjes natuur, kennismaken met andere mensen en gebruiken, beseffen dat wat wij vanzelfsprekend vinden niet overal zo is (bijvoorbeeld drinkbaar water uit de kraan). Beseffen ook dat je met een rugzak voldoende spullen bij hebt om goed te leven, en het zalig is om niet dagelijks uren te spenderen in de virtuele wereld van sociale netwerken en nieuwssites.

We hadden voor onze zuidelijk smily-reis van Lissabon naar Barcelona op voorhand een aantal bijzondere plekjes uitgezocht waar we dan telkens verschillende dagen verbleven. Rustige plekjes met vooral veel natuur. Tussendoor bleven we hier en daar een etmaal in de stad (Lissabon, Sevilla, Granada en Barcelona) om zo een beetje cultuur op te snuiven.

Alvast enkele tips voor wie nog op zoek is naar verblijfsplekken. In de buurt van Silves verbleven we in een heerlijke ‘pipo-wagen’.  Verborgen in de plooien van de heuvels van de Algarve, met een prachtige sterrenhemel, citroenen en granaatappels letterlijk binnen handbereik (en ook een trouwe hond).

Onze tweede stop was niet zo ver uit de buurt van de straat van Gibraltar. Op wandelafstand van de zee, aan de rand van een natuurgebied inclusief kliffen en een vuurtoren. In fijn ingericht rieten huisje met een aparte rieten badkamer.

 

 

Daarna ging het richting Sierra Nevada, met alweer een heel ander uitzicht en een andere verblijfplaats. Een knus ingerichte caravan deze keer in de buurt van Orgiva. Weg van de bewoonde wereld, met een prachtig zicht op de majestueuze bergen, omringd door bomen met appelsienen, olijven en amandelen. Het bijhorende zwembad was wel leeg, maar het was toch iets te fris om te zwemmen.

Verder in Andalusië in de buurt van Baza was onze volgende stek een … grot. Niet zo ongewoon als je weet dat in die streek zo’n 30 000 grotwoningen zijn gemaakt, waarvan nog een flink deel bewoond worden. Een heel ander landschap hier, dor, woest maar ook verbluffend met een Grand Canyon-achtig gebied, een adembenemend meer en heerlijke warmwaterbronnen.

 

En er is nog meer mogelijk dan grotten, caravans, rieten huisjes en grotten. De volgende plek was terug aan zee aan de voet van de Montgo tussen Javea en Denia. Daar sliepen we in een toren midden in een natuurgebied. Een mooi uitzicht op bergen en zee, en een bad beneden (ja, ik heb dus een bad genomen).

Omdat we na al die speciale low impact plekken ook wel iets anders wilden hebben we voor de laatste dagen gewoon gekozen voor een huis. Met een prachtig uitzicht, een openhaard en een televisie met afstandsbediening. En alweer heel vriendelijke gastheer en dame die ons de streek beter leerden kennen.

Hiermee kan iedereen al zijn boekingen regelen. En binnenkort nog wat meer info over het vervoer en dergelijke. Daarna zullen we eens bekijken hoe het met de wereld is en wat we daaraan kunnen doen.